پس از شهادت حبیب، امام(ع) از زهیر بن قین و سعید بن عبدالله حنفی خواست تا با نیمی از یارانش، جلوی ایشان بایستند. سپس امام با آنان، نماز خوف گزارد، امام در حال نماز بود که تیری به سوی ایشان پرتاب شد. سعید بن عبدالله حنفی جلوی امام ایستاد و با جانش از او محافظت کرد، بی‌‌آنکه به چپ و راست برود، تا آنکه بر اثر تیرهایی که خورده بود به زمین افتاد، در حالی که می‌گفت: خدایا! آنان را همچون عاد و ثمود، لعنت کن، خدایا! سلام مرا به پیامبرت برسان و از درد و رنج زخم‌هایم به او خبر ده که هدفم از یاری فرزندان پیامبرت، رسیدن به پاداش تو بوده است، سعید این جملات را گفت و شهید شد - خشنودی خدا بر او باد- افزون بر جای ضربه‌های شمشیر و زخم نیزها، سیزده تیر در بدن او یافتند.
دانشنامه امام حسین(ع) می‌نویسد: از آنجا که منابع موجود، فقط نماز ظهر سیدالشهدا(ع) را گزارش کرده‌اند، به نظر می‌رسد در هنگام نماز عصر، امام و یارانش شهید شده باشند و به وقت نماز عصر نرسیده باشند، به ویژه آنکه در منابع کهن تصریح شده است که بعد از ظهر دوباره جنگیدند و جنگ بالا گرفت.
رهبرمعظم انقلاب هیچ آدم عاقلی با فرمول آمریکایی مذاکره نمی کند 
